به گزارش خبرنگار آیین و اندیشه، آیت‌الله روح‌الله قرهی، مدیر حوزه علمیه امام مهدی(عج) حکیمیه تهران به مناسبت ماه رمضان، به شرح و تفسیر دعای ابوحمزه ثمالی می‌پردازد که قسمت ششم آن در پی می‌آید:

«وَ بِدُعَائِکَ تَوَسُّلِی مِنْ غَیْرِ اسْتِحْقَاقٍ لِاسْتِمَاعِکَ مِنِّی»

دعا؛ رقم زدن اختیاری مقدّرات

ذوالجلال و الاکرام در باب نیاز بشر، یکی از امور را به عنوان اختیار برای او قرار داد. گرچه خود خلقت و امورش پیچیده شده در بحث جبر و اختیار است و محفوف بالجبر و الاختیار است امّا یکی از آنچه که برای مقدّرات تبیین نموده است، اختیار بشری است. این اختیار را ذوالجلال و الاکرام در خواستن خود انسان‌ها در باب دعا تبیین کرده است که دعا به معنای خواستن هست.

در دعا دو مرحله وجود دارد: یک مرحله، مرحله لسانی است که انسان با حال تضرّع از ذوالجلال والاکرام با لسان خودش امورش را درخواست کند و دنیای حسنه و آخرت حسنه را درخواست کند. آیات الهی‌ای که به عنوان دعاهای قرآنی مشهور است، همین را برای ما تبیین می‌فرماید، از جمله همین آیه شریفه که به صورت دعا و به خصوص در نمازها در قنوت عرضه می‌داریم: «ربنا آتنا فی الدنیا حسنة و فی الآخره حسنة و قنا عذاب النار» پروردگار ما! مرحمت کن و لطف کن و آنچه که در دنیا از حسنات و نیکی‌های توست برای ما مقدّر بدار و آنچه در آخرت از نیکی‌ها است، آن‌ها را هم برای ما مقدّر بدار.

پروردگار عالم بالجد می‌خواهد که انسان‌ها خودشان مقدّرات خود را در مقام اختیار - به این تعابیری که می‌گویم دقیق شوید، این فرمایشات اولیاء و شیخنا الاعظم، حضرت مفید عزیز (روحی له الفدا و سلام الله علیه) است - رقم زنند و دعا یعنی همین، یعنی خودش، مقدّرات خودش را بخواهد.

لذا خواستن از ناحیه تو و برآورده شدن این خواسته‌ها از ناحیه اوست. آن که مقدّرات را رقم می‌زند، در اختیار خود بشر قرار داد که چگونه بخواهد، «ربنا آتنا فی الدنیا حسنة و فی الآخره حسنة و قنا عذاب النار».

دعای لسانی و فعلی

یکی از مطالب در مقام اختیار، خواستن لسانی است امّا یکی از مطالب دیگر در دعا، فعل انسانی است. پس یک، خواستن لسانی و دو، فعل انسانی است. یعنی کسی که به حقیقت دعا می‌کند، به فعل و عمل خودش هم بیان می‌کند که درخواست من چیست. لذا تقاضای درخواست از ذوالجلال و الاکرام به دو سبک است: یک سبکش لسانی است و سبک دوم فعلی است.

مثلش، مثل ذکر است که ذکر هم دو نوع است: یک ذکر، ذکر لسانی است و یک ذکر، ذکر قلبی است. بارها عرض کردیم اولیاء خدا، خصّیصین حضرت حق، عرفای عظیم‌الشّأن بیان می‌فرمایند: آن ذکر لسانی‌ای ذکر است که از قلب نشأت بگیرد و تراوش قلبی باشد که بر لسان جاری شود.

چون آن ذکری که فقط زبانی باشد امّا درون قلب، فکر و یادش کس دیگر باشد، فقط لقلقه زبان است و اصلاً اثر نمی‌گذارد امّا آن ذکری اثرگذار است که از قلب برون آید و بر لسان جاری شود.

امّا اگر کسی قلبش چیز دیگر و لسانش چیز دیگری گفت، نه تنها اثرگذار نیست، بلکه چون - به این تعبیر خوب دقّت بفرمایید - نفاق است، گاهی اثر معکوس می‌گذارد. پس این نوع ذکر گفتن که انسان در قلب انسان چیز دیگری بخواهد و به لسان چیز دیگری بگوید، شمّه‌ای از نفاق است. مگر نه این که نفاق یعنی دورویی؟! این هم دورویی است که در قلب چیزی بطلبد امّا به لسان چیز دیگری بگوید.

عزیزم! در باب دعا هم همین است؛ آن دعایی، دعا است که پروردگار عالم بداند فعل آن انسان هم، آنچه را که می‌خواهد طلب می‌کند. مثلاً اگر می‌گوید: خدا! من از گناه بدم می‌آید، بببیند که رفتار او هم همین را می‌طلبد؛ یعنی دعای فعلی و دعای لسانی‌اش یکی است. وقتی می‌گوید از گناه متنفّرم و اعلام می‌کند: خدا! من را از گناهان نجات بده، می‌بیند حدّاقل او خودش یک قدم برای رفتن به سمت خوبی‌ها و بیرون رفتن از زشتی‌ها و پلشتی‌ها، برمی‌دارد، آن‌جاست که پروردگار عالم هم او یاری می‌دهد، به او عنایت می‌کند و دعایش را مستجاب می‌کند.

این هم که بیان شد: «ادْعُونِی أَسْتَجِبْ لَکُم‏»، اجابت توأم با دعاست، به همین معناست. یعنی اگر جدّی از گناه خسته شد و از گناه بیرون رفت، پروردگار عالم می‌فرماید: خود این اجابت، دعای توست و من هم بیشتر تو را یاری می‌کنم و دستت را می‌گیرم. اگر به فرض گفت: خدا! رزق من کم است و به دعا رجوع کرد امّا به فعلش هم دنبال کار بود، ذوالجلال و الاکرام هم او را یاری می‌کند.

مدّعیانِ دروغینِ «اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج»!

لذا آن‌هایی که در دعا می‌گویند: خدا! ما می‌خواهیم امام زمان(عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) را یاری کنیم، خدا! ما می‌خواهیم سرباز آقا جانمان، امام زمان(عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) باشیم، باید به فعل هم نشان بدهند. اگر به فعل نشان ندهند، بی‌فایده است.

یکی از مبانی به فعل نشان دادن، کثرت نسل شیعه است که اگر کثرت نسل به وجود نیاید، دروغ گفته است که «اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج». حضرت با کدام یار به میدان بیاید؟! با کدام سرباز به میدان بیاید؟!

آن کسانی که تصوّر می‌کنند با عنوان تک فرزندی، دو فرزندی، سه فرزندی می‌توانند یار حقیقی امام زمان (عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) باشند، فعلشان و قولشان دو چیز است. پس یک نوع نفاق و دورویی است، آن‌ها دروغ گفته‌اند. خدا نگذرد از آن عواملی که برای همین مطلب کاهش تعداد فرزندان عامل شدند.

من دو سه سال است هشدار دادم و تکلیف شرعی خودم را انجام دادم، باز هم تکلیف شرعی خودم را انجام می‌دهم. عرض کردم: اولیاء خدا، آن‌ها که توفیق شرفیابی داشتند و دارند، بیان کردند: آقا جان از ما ناراحت است. آقا جان فرموده‌اند: چرا باید نسل شیعه کم شود؟! حالا مدام داد بزن، بگو: «اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج». دروغ است! وقتی ما عملاً آنچه که حضرتش می‌خواهد، انجام نمی‌دهیم، دیگر چرا به امام زمان(عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) دروغ می‌گوییم؟! باید در این تأمّل کنیم.

این که رهبر عزیزمان، این سیّد عظیم‌الشّأن هم دو روز پیش تذکار دادند، همین است. اوضاع برای رسیدن به حکومت مهدوی آماده است، به شرط آن که سربازان حضرت به وجود بیایند. این که شما با تخیّلات خودت تصوّر کنید، نمی‌دانم الآن این‌طور می‌شود، آن‌طور می‌شود و ...، باید گفت: خیلی از این علائم ظهور را می‌شود با دعا رفع کرد. بیان می‌فرمایند: «الدعاء یرد القضاء». لذا جلوی خیلی از آن‌ها را می‌توان با فعل ما گرفت.

دیگر سر بنده کلاه نمی‌رود، بنده دیگر خودم همه علائم ظهور را می‌دانم و حفظم و پیچ و خم‌هایش را می‌دانم، این حرف‌های چرندی است که بعضی می‌زنند، ما داریم تکلیف شرعی خودمان را انجام می‌دهیم. حضرت حجّت ناظر است، سامع است، می‌داند، می‌شنود و می‌بیند که ما تکلیف شرعی خود را انجام دادیم.

خطر دارد شیعه را تهدید می‌کند، ای مدّعی «اللّهم عجّل لولیّک الفرج»! تا به حال چه کرده‌ای؟! ای مدّعی دروغین! تا به حال چه کرده‌ای؟! گرچه افکار مردم ما بحمدلله سالم است امّا متأسّفانه یک عده فریبنده، یک عدّه احمق، یک عدّه نفهم راه را به اشتباه بردند و مردم را فریب می‌دهند.

راه استجابت «اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج» و دعای فعلی آن

اگر می‌گوییم: مقدّرات بشر در اختیار خودش است و این که عرفا بیان کردند: این مقدرّات به دعاست؛ دعا دو نوع است: دعای لسانی و دعای فعلی. همان‌گونه که ذکر دو نوع است: ذکر قلبی و ذکر لسانی. آن ذکر لسانی‌ای به حقیقت اثرش را می‌گذارد که از قلب تراوش کند و إلّا اگر قلب فکرش جای دیگری باشد، این یک نوع نفاق است.

اگر در دعا خواستن است، ذوالجلال و الاکرام و حضرت حقّ فرموده است: بشر! مقدرّاتت را در اختیار خودت قرار دادم. گرچه عرض کردیم ما محفوف به آن جبر و اختیاریم امّا در باب تقدیر و رقم زدن مقدرّات - این نکته مهم است، توجّه کنید - در باب اختیاریم، نه باب جبر و این اختیار به لسان و فعل است.

دعای لسانی‌ای مستجاب می‌شود که پشت آن دعای فعلی باشد و با فعلمان نشان دهیم که ما این‌گونه می‌خواهیم. آن که می‌گوید: «اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج» و می‌گوید: شب قدر نزدیک است، باید اوّلین و آخرین حاجتمان فرج آقا باشد که فرج او فرج همه مطالب هست؛ در حقیقت فعلش باید نشان بدهد که این دعا را قبول دارد، نه این که فقط به لسان باشد.

حضرت فرموده است: از کمبود نسل شما ناراحتم. چند سال پیش که از حج واجب آمدیم، گفتم: کسی که با آقا ملاقاتی داشته است، بیان کرد: حضرت فرمودند: من از کاهش نسل شیعه نگران، ناراحت و ناراضی هستم. لذا رضایت حضرت به این تکثیر نسل است. اگر بخواهیم دعای «اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج» مستجاب شود؛ باید نسل شیعه را زیاد کنیم. چون حضرت نیاز به سرباز دارد، شیعه در خطر است و باید مواظبت کنیم.

در باب دعا اگر بحث رزق را گفتید، باید به فعل هم نشان بدهی. در باب دعا اگر «اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج» گفتی، باید به فعل هم نشان بدهی و این مقدّمه حکومت را حفظ کنی.

خدا نگذرد از آن کسانی که نمی‌خواهند این حکومت پابرجا بماند. بعضی از چیزها در این سینه حبس است و حبس هم می‌ماند. آن‌ها نمی‌خواهند این نظامی که متعلّق به امام زمان(عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) است، بماند که در آن صورت انجمن حجّتیّه بگوید: دیدید گفتیم هر حکومتی قبل از حکومت امام زمان(عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) باید شکست بخورد. این غلط محض است، این خلاف فرمایش امام زمان(عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) است آقا جان این را نمی‌پذیرد. آن کسی که این تفکّر را دارد، احمق است. اگر کسی بگوید «اللّهمّ عجّل لولیّک الفرج» و این تفکّر را داشته باشد که باید این حکومت تا خود آقاجان بیاید، نستجیربالله نعوذبالله شکست بخورد، دروغ می‌گوید و غلط کرده است. آن کسی که این تفکّر را دارد و آن کسی که بخواهد این تفکّر را ترویج بدهد، دشمن آقاجان، امام زمان(عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) است. آقاجان خلاف این را تبیین فرمودند.

برادران عزیزم! خواهران بزرگوارم! آنچه می‌گویم، مطالبی است که اولیاء الهی که بنده یقین دارم به محضر مبارکش شرفیاب می‌شوند، تبیین کردند. آنچه که عرض می‌کنم، آن کنز خفیّ الهی، آیت‌الله مولوی قندهاری؛ آن مرد الهی، آیت‌الله العظمی بهاء الدّینی (اعلی اللّه مقامه الشّریف) تبیین کردند.

هوشیار! بیدار! دشمن دارد کار می‌کند! بیدار باشید! دشمن از راه اقتصادی و توسّط یک سری مسئولین نفهم و احمق که نمی‌خواهند این انقلاب به خوبی پیش برود، دارند فشار می‌آورند که دست از این نظام برداریم. من گفتم، باز هم می‌گویم، تا جان دارم می‌گویم، حاضرم جانم را در این راه بدهم امّا دست از تبلیغ و آرمان‌هایم بر نمی‌دارم، این‌ها می‌خواهند اگر یک موقعی این سیّد عظیم‌الشّأن، این سپه‌سالار امام زمان(عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) فرمایشی فرمود، دیگر اثرگذار در بین مردم نباشد. لذا یک عدّه نفهم دارند این مطلب را با این مقصد دنبال می‌کنند و پیش می‌برند.

آن‌ها خون به دل امام زمان(عجّل اللّه تعالی فرجه الشّریف) و این سیّد عظیم‌الشّأن می‌کنند. هوشیار باشید! بیدار باشید! مواظب باشید! به دنبال تکثیر نسل شیعه بروید، تبلیغ کنید، ترویج کنید. دهانمان بسته است ولی وهابیّت کارهایی کرده که اوضاع بیش از آنچه که تصوّر کنید خطرناک است، مواظب باشید!

یعنی واقعاً ما که می‌توانیم کارهای چنین و چنان انجام دهیم، نمی‌توانیم یک مرغ را تأمین کنیم؟!! دستی در کار است، می‌خواهند صدای مردم را در بیاورند. بالاخره مردم بنده دنیا هستند، «الناس عبید الدنیا» و قرآن فرموده: «و من الناس من یعبد اللّه علی حرف فان اصابه خیر اطمان به» اگر خیر برایش بیاید مطمئن است، تکیه هم می‌دهد، نماز شب هم می‌خواند، پشتیبانی انقلاب هم می‌کند «وان اصابته فتنة» امّا اگر به فتنه دچار شدند، «انقلب علی وجهه» نسبت به پروردگار عالم و نسبت به نظام الهی، دگرگون می‌شوند، «خسر الدنیا و الآخرة ذلک هو الخسران المبین» امّا همه که این را متوجّه نیستند. هوشیار! بیدار!

دعا، خواستن است امّا کدام خواستن؟! خواستن هم فعل است و هم لسان، نه فقط لسان. باید حواسمان باشد، هوشیار باشیم، بیدار باشیم. برادران عزیز! جوان‌های عزیزم! خواهران گرامی! امروز بر دوش ما این پرچم نهفته شده، این پرچم را باید به دست صاحب بسپاریم، نه اینکه پرچم را زمین بگذاریم! سپردن پرچم به صاحب توأم با رنج و سختی‌هاست، توأم با نیش زدن‌های برخی‌ها هست. طرح کثیف برخی از وابستگان به آن صهیونیسم را بگوییم و افشا کنیم. نگویید این‌ها همه حرف است، والله! این‌ها وابسته‌اند، دارم به اسم جلاله قسم می‌خورم که این‌ها وابسته‌اند. حالا هر وقت صدایش در بیاید، خواهید فهمید.

این‌ها دیدند سیّد عظیم‌الشّأن فرمودند: ما در اوج قدرتیم، مع‌الأسف مخصوصاً می‌خواهند بگویند که دیدید در اوج قدرت نبودیم، دیدید باید برویم با امریکا ارتباط برقرار کنیم.

شوخی نیست پنج نفر در این فلسطین اشغالی خودسوزی کردند، چیز کمی نیست، یکی از این موارد، تونس را به هم زد. می‌دانید این خودسوزی‌ها یعنی چه؟ می‌خواهند بگویند: در این‌جا وضعیّت افتضاح است. خود یهودی‌ها خسته شدند، آن‌ها هم دنبال منجی هستند. می‌گویند: این‌ها نمی‌گذارند صدای ما به بیرون برسد، لذا می‌خواهند با خودسوزی نشان دهند.

آمریکا را ببینید، اوضاع آن به هم ریخته، اسپانیا را ببینید، آلمان را ببینید که خودش هم درگیر قضایا شد، یونان را ببینید. بعد این‌ها می‌خواهند قضایا را در زمین ما بیندازند، بعد آن احمق‌ها بگویند: برویم با آمریکا روابط داشته باشیم! ای مرگ بر شما! ای نفرین خدا بر شما که نمی‌خواهید این نظام یک روز خوش داشته باشد.

البته پروردگار عالم به لطف و عنایتش و به حمایت شما که امام زمانی هستید و این که دست آقاجان هم بالای این نظام هست؛ چون متعلّق به خودش هست؛ إن‌شاءالله به زودی این‌ها را رسوا و ریشه‌کن خواهد کرد. امّا عزیزان! هوشیار باشید، بیدار باشید. دعا فقط خواستن نیست. این‌جاست که بیان فرمود: «وَ بِدُعَائِکَ تَوَسُّلِی مِنْ غَیْرِ اسْتِحْقَاقٍ لِاسْتِمَاعِکَ مِنِّی» دو نوع دعاست: دعای فعلی و دعای لسانی که باید در این تأمّل کنیم. دیگر وقت کم است امّا تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل.

این روزها بخواه، هم به زبانت بخواه و هم به فعلت که خدا صاحب این نظام را به فریادمان برساند. ماه رمضان امسال فرق می‌کند، شب‌های قدرش فرق می‌کند، از همین الآن من دارم عرض می‌کنم امسال قرار است مقدّراتی رقم بخورد.

این مقدّرات را دست من و شما سپردند، والله هیچ مقدّری را پروردگار عالم رقم نمی‌زند إلّا به این که ببیند بنده‌اش چه را دوست دارد. فرمود: «أنا فی ظنّ عبدی» من در گمان بندگانم هستم. شاید بگویید حضرت فرمود: من تدبیر کردم، بعد او مقدّر کرد که آن یک بحث جدای دیگری دارد. کسانی که نمی‌فهمند یک وقت آن را به این نچسبانند و بعد بیایند ایراد بگیرند. اگر نمی‌فهمی، سکوت کن، بگذار آن چیزی که بر عهده ماست تبیین کنیم.

عزیزان! خداوند می‌خواهد مقدّراتمان را به دست خودمان رقم بزنیم، این مطلبی است که خود آقاجان فرمودند، این‌ها را جدّی بگیریم. منتها دعا فقط به لسان نیست بلکه به فعل هم هست. دعا کنید که مقدّرات امسال إن‌شاءالله به خوبی و به نفع شیعه و به نفع ظهور آقاجانمان رقم بخورد. إن‌شاءالله باشیم و ظهور آقاجان را در عمر ناقابلمان ببینیم.