این چند سطر بررسی و نگاهی علمی، تاریخی به موضوعی که عرض خواهد شد نمی باشد و درصدد پاسخگویی به مطالبی که اخیراً در رسانه‌ها طرح شده نیست، بلکه مروری است بر آنچه تا به امروز در مکتب اهل بیت و پای درس علما آموخته ایم.

 

تقریباً اغلب علما و مورخان در آثارخود به حضور دختری 3 یا 4 ساله از فرزندان امام حسین (علیه السلام) در کربلا اشاره و حضور چنین فرزندی از حضرت اباعبدالله(علیه السلام) را در شام تأیید نموده‌اند. اختلاف نظری که درمیان علما وجود دارد بر سر اسم این دختر خانم است و نظری جدی مبنی بر اینکه دختری به نام رقیه (سلام الله علیها) در میان فرزندان حضرت اباعبدالله(علیه السلام) در سفر به کربلا نبوده است وجود دارد. ولی تقریباً اجماع نظری بر اصلِ حضور چنین دختری برقرار است.

بزرگان بیان می دارند: «اسم حضرت رقیه(سلام الله علیها) در کتابی نیامده و آنچه هست این عبارت است«و کان للحسین بنت ذات اربع سنین» و اسم شریف این خانم را ننوشته اند، ولی نوشته اند این بچه در طول راه بهانه‌ی پدر می‌گرفت و الباقی، حکایت شهادت ایشان را به کیفیت معروفه که بر منابر بیان می شود...».

 

اخیراً رسانه‌ی ملی جلسه‌ی پرسش و پاسخی از حضرت آیت‌الله خوشوقت پخش و نظر قدیمی ایشان را درباره ی وجود حضرت رقیه(سلام الله علیها) منتشر نموده است. جدای از اینکه آیا طرح مباحث علمی و نظرات طلبگی حضرات علما از رسانه‌ی ملی به صورت ناقص و بدون پرداختن به همه‌ی ابعاد آن و ایجاد شرایطِ طرحِ یک بحث علمی صحیح است یا خیر؟! هجمه ی جدی و ناجوانمردانه‌ای را علیه این عالم دینی و استاد اخلاق پدید آورده و اتحاد قدیمی دشمنان را به این بهانه بر ضد ایشان حاصل نموده است: از به ظاهر عالم دینی که براساس قاعده‌ی ارث در پی بساط مرجعیت خود پس از پدر است و قول و فعلش در سخنرانی در مورد این موضوع در تضاد می باشد، گرفته تاتفکرات انجمن حجتیه‌ای که دوباره مجالی برای عرض اندام یافته‌اند، از شیطان صفتی که آنچه شایسته ی خویش است در فضای مجازی به ایشان خطاب می‌کند تا وهابی صفتی که با تلاش باطل خود سعی در پیگیری خط وهابیت با دفاع ظاهری از تشیع در این موضوع را دارد.

 

حضرت آیت‌الله خوشوقت در پی سؤالی مشخص نظر تحقیقی و تاریخی خود را بیان داشته اند و لاغیر. این حجم توهین و هجوم به ایشان قطعاً دلیلی غیر از آنچه بیان می‌شود، دارد. چنین مطالب و مواضعی قطعاً در پی دفاع از حریم تشیع واهل بیت نیست، چرا که به دور از رفتار بزرگان و علمای دین در مواجهه با مواردی به مراتب جدی‌تر و اختلافاتی اساسی‌تر از این موضوع می‌باشد.

 

علی ایّحال سالیان سال است شیعیان در ایام مختلف سال مخصوصاً ایام ماه محرم و صفر به وجود دختری از فرزندان ابا عبدالله تمسک می‌جویند و او را واسطه با وجود ذات اقدس الهی قرار می‌دهند و حوایج خود را از خدا به این وسیله طلب و حاجت روا نیز می‌گردند، با عشق و علاقه به شهر دمشق و بارگاه ملکوتی او مشرف می‌شوند و در حرمش بار دل زمین می‌گذارند و دل‌آرام می‌شوند.

 

ذاکران اهل بیت در کنار ذکر فضائل سایر اهل بیت و یاران اباعبدالله(علیه السلام) از دختری سه ساله می‌گویند که در روز عاشورا مصیبت دید، در مسیر کوفه و شام آزرده و پژمرده شد و در شهر شام پرپر گردید. با ذکر مصائبش دل‌ها را نرم می‌کنند تا یاد خدا در دل‌ها عمیق شود. شب‌های سوم محرم رادر مسجد ارک کمتر کسی است که درک کرده باشد و از یاد ببرد. آن هم با صدای کسی که مصائب این دختر سه ساله پریشان حالش کرده است. راستی کم لطفی است که از سه ساله‌ی اباعبدالله یاد کنیم و نامی از حاج منصور ارضی نبریم.

 

صلی الله علیک یا بنت الحسین(سلام الله علیها)

 

عبدالرضا هلالی